Kategorie archiwum: ZARCHIWIZOWANE KLASY

3 kwietnia w naszej grupie zapanowała trochę tajemnicza atmosfera. Wiedzieliśmy, że odbędą się kolejne zajęcia z udziałem rodzica i bardzo cieszył nas ten fakt, to jednak temat zrodził dużo pytań. Tego dnia Julka z mamą przyszły z wieloma, budzącymi naszą ciekawość przedmiotami i tytułem spotkania : "W krainie Figurolandii". Powitaliśmy się wesołą piosenką i zapanowała miła atmosfera. Podczas czytania opowiadania przez mamę Julki, przenieśliśmy się do Figurolandii, a nasza koleżanka pokazywała na ilustracji, jak wyglądała owa kraina. Porozmawialiśmy o tym, co usłyszeliśmy i okazało się, że otrzymaliśmy bardzo ważne zadanie. Musieliśmy uporządkować całą Figurolandię, by ją ocalić. Julka zaprezentowała nam wierszyk dotyczący figur geometrycznych, którego nauczyła się specjalnie na te zajęcia. Zatem najpierw przypomnieliśmy sobie figury, a później układaliśmy je w odpowiednich domkach. Ogromnie dużo radości przyniosło nam pokonywanie na boso trasy do jednej z figur i wrzucanie jej do odpowiedniej koperty. Otrzymaliśmy kolorowe zawieszki  i poruszaliśmy się przy piosence "Pociąg z figurami". Musieliśmy uważnie słuchać, którym wagonikiem jesteśmy, żeby dołączyć do zabawy. Mieliśmy też okazję dowiedzieć się, kim z zawodu jest kolejny rodzic.  Okazało się, że mama Julki pracuje w przedszkolu. Jej praca polega na uczeniu dzieci w takim wieku, jak my. Tak aktywnie i wesoło spędziliśmy czas w krainie Figurolandii. Natomiast piosenki, które mama Julki do nas przyniosła, wykorzystujemy na co dzień.

Olbrzymim zaskoczeniem dla "Słoneczek" było towarzystwo, aż trzech aktywnie uczestniczących z nimi w zajęciach nauczycieli. 3 kwietnia przedszkolaki miały możliwość połączenia swoich dotychczasowych umiejętności z kodowania, z językiem angielskim oraz doświadczeniem kolejnych kroków, prowadzących je do zdolności programowania. Zaplanowane przez nauczycieli spotkanie odbyło się w sali komputerowej naszej szkoły. Owiane było tajemnica, więc tym większe było zaskoczenie dzieci. Najpierw przedszkolaki opowiadały o swoich codziennych i systematycznych doświadczeniach związanych z kodowaniem, jakie zdobywają z panią w przedszkolu, następnie uczyły się poprzez zabawę komend i kierunków w języku angielskim, które następnie wykorzystywały podczas zajęć z robotami. Dzięki pomocy pana od informatyki "Słoneczka" miały możliwość spotkać się na macie w klimacie prawdziwej pracowni komputerowej. Towarzyszył im Minecraft, którego prowadziły do celu, chroniąc przed lawą. Niebywałym doświadczeniem było dla dzieci obejrzenie i sterowanie lofi robotem. Dzięki temu rozbudziły też swą kreatywność, starając się nadać mu samodzielnie nazwę. Przy pomocy robota powstał także niezwykły, wspólny rysunek, który "Słoneczka" zabrały na pamiątkę. Dzieci zobaczyły również starszych kolegów uczestniczących w ciekawych zajęciach komputerowych w naszej szkole. Była to przede wszystkim świetna zabawa, podczas której nauczyciele różnych obszarów edukacyjnych, wykorzystując aktywizujące metody, pokazali dzieciom cel ich własnych działań na "teraz" i na "później". Wzmocnili zainteresowanie każdym z prezentowanych przez siebie przedmiotów. Prowadzący zajęcia natomiast, wynieśli ogromną satysfakcję z efektywnego połączenia sił w pracy z najmłodszymi.

1 kwietnia przyniósł naszej grupie wiele niespodzianek, a także pomysłów na dobry żart. Już od wejścia do sali spotkało nas wielkie zaskoczenie. Wszystkie zabawki skryły się pod ogromnym, szarym papierem ze znakami : "Nie dotykać". Były tam też kolorowe napisy : "Prima aprilis". Zastanawialiśmy się, co się stało. Jednak na wytłumaczenie tej niecodziennej sytuacji musieliśmy zaczekać do śniadania. Pani powiedziała nam tylko tyle, że dostała list i polecenie schowania zabawek, a jego autorem jest pan "Prima Aprilis". Znaleźliśmy na to radę. Cały poranek wykonywaliśmy kukiełki do przedstawienia. Podczas śniadania wydarzyło się coś nieoczekiwanego. W drzwiach naszej sali stanął jakiś pan, przedstawił się jako Prima Aprilis i stwierdził, że zastąpi w tym dniu naszą panią. Zapadła ogromna cisza, ale nie baliśmy się. Wszyscy zebraliśmy się wokół gościa i bawiliśmy własnoręcznie zrobionymi kukiełkami w teatrzyk, do zabawnego wiersza Jana Brzechwy pt. "Prima aprilis". Przypomnieliśmy sobie nazwy miesięcy i zatrzymaliśmy na kwietniu. Postanowiliśmy poradzić sobie, z wyjaśnionym przez nowego pana żartem, jakim był brak przedszkolnych zabawek w tym dniu. Rozpoczęliśmy nasz kreatywny trening. Sami wyczarowaliśmy sobie zabawki z różnych materiałów. Zamieniliśmy się też rolami. Dziewczynkom "wyrosły" wąsy, a chłopcy ustroili się w kolorowe kokardy. Do sali zaprosiliśmy Panią wicedyrektor. Obawialiśmy się, iż zmartwi się, że ktoś zmienił na stałe naszą grupę. Było jednak mocno zaskakująco i zabawnie. Bardzo chcieliśmy włączyć do naszych żartów, na ile to możliwe, społeczność szkolną. Dlatego przygotowaliśmy smaczne żarciki w postaci "cukierków". W kolorowe papierki zawinęliśmy zdrowe winogrona. Poczęstowaliśmy nimi wszystkie grupy w naszym przedszkolu. Nie zapomnieliśmy o nauczycielach i pracownikach szkoły, których napotykaliśmy podczas naszego wesołego przemarszu. W pokoju nauczycielskim zostawiliśmy miseczkę z winogronowymi "cukierkami" oraz pamiątkową karteczkę, na której każdy mógł coś napisać. Doświadczyliśmy obchodów 1 kwietnia i dzięki temu zapamiętamy, czym jest dobry żart.

29 marca rozpoczęliśmy cykl przedstawień promujących zdrowe odżywianie. Hasło przewodnie naszych działań brzmi: " Razem z nami jedz warzywa, w których zdrowa moc się skrywa". Na pierwszych odbiorców swoich aktorskich umiejętności zaprosiliśmy dużo starsze koleżanki i kolegów, a mianowicie klasy pierwsze z naszej szkoły. Nasza grupa zaprezentowała swoje przedstawienie, a następnie zaprosiła gości do wspólnego tańca i piosenki. Przygotowaliśmy także poczęstunek w postaci warzyw. Przekazaliśmy na ręce wychowawców, obu klas, pamiątkowe słoneczka z hasłem promującym zdrowe odżywianie. Nasi starsi koledzy otrzymali także zadanie. Poprosiliśmy ich o wpisanie się na plakacie z naszego spotkania. Mimo pierwszych kroków dla szerokiego odbiorcy, spisaliśmy się bardzo dobrze, tak oceniamy się sami. Jakie wrażenia pozostawiliśmy u zaproszonych gości? No cóż... można dopytać 🙂